Mijn goede vriendin Marieke is kampioen foto’s delen op What’s app en Die Hard Strava gebruiker. Dit jaar ging ze zoals altijd met haar gezin 4 weken kamperen in Frankrijk. Vlak voor ze wegging stuurde ze het volgende berichtje: ‘Ik haal morgenmiddag what’s app van mijn telefoon en ben over 4 weken weer bereikbaar. Een wifiloze, apploze zomer wordt het.’ Een mooie aanleiding voor een gesprek!
‘Ik haal morgenmiddag what’s app van mijn telefoon en ben over 4 weken weer bereikbaar. Een wifiloze, apploze zomer wordt het.’
‘Ik ging vroeger met mijn ouders en mijn zusje altijd wekenlang kamperen, zonder dat we contact hadden met het thuisfront. We luisteren op de Wereldradio of we omgeroepen werden en waren verder alleen met ons gezin. Toen ik zelf met vakantie ging, heb ik me ook altijd beperkt tot af en toe een sms-je. Dat kwam deels omdat bellen, appen en internet altijd heel duur was in het buitenland. Maar ook omdat ik helemaal geen zin had om op vakantie bezig te zijn met de mensen thuis.
Het maakt dat je continue bezig bent om dingen zo leuk mogelijk op de foto te zetten, om ze zo goed mogelijk te kunnen delen.
Ik denk dat dat komt omdat ik thuis van nature juist heel veel deel. Waardoor je vaak, wanneer je iets aan het doen bent, hebt ‘oh leuk, hier wil hier een fotootje van maken’ of ‘ oh dit kan ik naar die en die sturen’. Dat is leuk om te doen, maar tegelijkertijd ook onrustig. Het maakt dat je continue bezig bent om dingen zo leuk mogelijk op de foto te zetten, om ze zo goed mogelijk te kunnen delen, of om na te denken wat je wil vertellen. Het is heel fijn om dat op vakantie niet te doen.
De apps die me het meest afleiden, What’s app en Linked in, heb ik van mijn telefoon gegooid
Vroeger printte ik, voordat we op vakantie gingen van alles uit en maakte ik allerlei lijstjes. Het weerbericht bekeek ik op het bord van de camping en de rest van de vakantie stond mijn telefoon uit. Nu internet in Europa net zo duur is als in Nederland, heb ik er toch voor gekozen om wel mijn telefoon af en toe aan te zetten, bijvoorbeeld om het adres van de volgende camping op te zoeken. Daarom heb ik de apps die me het meest afleiden, What’s app en Linked in, van mijn telefoon gegooid.
Foto’s maak ik met mijn fotocamera. Niet om ze te kunnen delen, maar om echt bewust te kijken naar de omgeving, de sfeer proberen te vangen, in te zoomen. Dat helpt mij om indrukken te verwerken en ik vind het heerlijk om dat met m’n camera te doen. Barend, mijn man, doet ook mee. Niet zo zeer om niet steeds dingen te hoeven delen, maar meer om niet steeds bezig te zijn met het checken van feiten.
Je hoeft niets te delen, je krijgt geen nieuwe prikkels, je bent zo veel makkelijker gewoon in het nu.
Dit brengt ons rust in ons hoofd en ook tijd. Wanneer ik thuis langs mijn telefoon loop, pak ik hem toch altijd even op om te kijken naar de berichtjes. Daar ben ik dan maar kort mee bezig, maar toch zit je even in je telefoon en dat heb je dan gewoon dus vier weken lang niet. Je hoeft niets te delen, je krijgt geen nieuwe prikkels, je bent zo veel makkelijker gewoon in het nu.
Ik vind het een heel groot gevoel van vrijheid geven, echt uit kunnen schakelen en weg zijn
Wij hebben urenlang voorgelezen, gekletst, leuke dingen buiten gedaan met elkaar. Ik vind het een heel groot gevoel van vrijheid geven, echt uit kunnen schakelen en weg zijn. En dan heb ik het alleen maar over mijn prive telefoon, want mijn werk telefoon laat ik sowieso thuis. Als ik dan ’s avonds op de camping veel stellen naast elkaar achter hun telefoonschermpje zie zitten, vind ik dat toch wel erg. Omdat je ziet van hé, jullie zouden ook een gesprek kunnen hebben, of een arm om elkaar heen kunnen slaan.
Maar wat het ook brengt, en dat had ik niet helemaal verwacht, is dat je door What’s app de illusie hebt dat je weet hoe het met iemand gaat, dat je bent bijgepraat. Maar je bent alleen maar op de hoogte van de feiten, van wat iemand deelt. Je mist de nuances, gevoelens en emoties erachter. Ik had na onze vakantie dan ook zo veel zin om gewoon weer eens te bellen en te kletsen, of af te spreken. Ik voelde me echt excited om mensen te kunnen vertellen wat we allemaal hadden meegemaakt.
Als je kinderen de gelegenheid geeft zich te kunnen vervelen of te kunnen bedenken wat ze echt zouden willen doen, dan ontstaan er hele mooie dingen.
Ik wil onze kinderen leren in het nu te zijn, aandacht te hebben en om zich heen te kijken. Om zonder schermpje te kunnen. Dan moet jezelf het goede voorbeeld geven vind ik. Ze weten inmiddels gewoon, vakantie is geen schermpje. En ze vervelen zich geen seconde. Ze verheugen zich misschien wel op het Netflixfilmpje dat ze thuis weer kunnen kijken, maar als je kinderen de gelegenheid geeft zich te kunnen vervelen of te kunnen bedenken wat ze echt zouden willen doen, dan ontstaan er hele mooie dingen. Ze bouwen hutten, spelen en vermaken zich.
Nu we terug zijn, ga ik het thuis niet zo veel anders doen dan anders. Ik heb me alleen voorgenomen om meer te bellen, omdat je dan meer echt contact hebt. Meer bellen en meer afspreken, maar nog wel foto’s blijven delen natuurlijk! En ik zet nu vaker mijn telefoon helemaal uit.’
Weer een superverhaal, Margo. En ik ben heel benieuwd wat je komend seizoen gaat doen. Succes!
Dank je May! Je gaat het horen :-).